KONTJES KIJKEN



Omdat ik een paar werkdagen omgeruild heb, zit ik in plaats van aan een bureau op kantoor, aan de tuintafel onder de bloeiende magnolia. Met een ontbijtje! De zon schijnt volop, maar de schaduw gunt me de gelegenheid om hier nog even op het toetsenbord te rammelen voordat ik straks in een luie stoel ga zitten om mee te doen met de nationale actie hommels tellen.

Deze zomer hebben we papaver, akelei en lupine in de tuin, daar wil nog wel eens een hommeltje op afkomen, dus dat tellen moet lukken. Hoewel, het is treurig gesteld met de hommels. De winter duurde gewoon te lang. Normaal gesproken zitten ze al negen maanden onder de grond. Met de aanhoudende kou dit jaar zelfs een maandje langer! Dat houdt een koninginnetje niet vol, dus is er een nationale hommel telling uitgeroepen om bij te houden wat de schade is. Die prachtig zwart glanzende fluwelen beestjes met hier en daar een geel streepje, is de hommel. Ik dacht altijd dat het bijtjes waren. Die kennis is sinds een paar jaar pas echt door mijn brein opgenomen. Het is informatie die natuurlijk al sinds mijn pubertijd ergens in de grijze cellen lag opgeslagen, maar ik vrees dat ik nooit goed oplette in de biologieles. Erg? Neuuhhh heerlijk om te blijven ontdekken toch?

We hebben een Japanse kers in de tuin, waar honderden bijtjes (niet de hommels) in de bloeitijd, elk jaar op het juiste teken van Moeder Natuur, zich enthousiast zoemend op storten. Duikend in de donkerroze bloesem ‘bzzzz’-en ze aan een stuk door, dronken van plezier! Als het weer zover is wanen manlief en ik ons altijd op het TT circuit van Assen.

Helaas, sinds een jaar of drie, vier, maken we het niet meer mee, om maar iets aan te geven. De trendy betegelde tuin, verlengde van menig huiskamer, is één van de boosdoeners. Ook ik heb me er schuldig aan gemaakt, maar het was dan ook pure lijfsbehoud. Van wilde ‘live and let live’ en spannende ‘laissez faire’ tuinen en je laten je laten verassen door alles wat spontaan opkomt kon ik geen genoeg krijgen, totdat het een verstikkende chaos werd en genieten niet meer aan de orde was.

Er is nu een ware piazza waar alles wat groeit wordt getolereerd binnen de grenzen van een meanderende border over de hele lengte van de tuin, een kruidenhoek en een begroeide rotspartij met klaterend water (gedoopt tot Klein Zwitserland) aan de voet van de kers, en rozen … veel rozen! De luizen die welig op de nieuwe knopjes tieren, veeg ik met mijn hand weg. Manlief volgt de tip van de rozenkweker, en spuit ze met de tuinsproeier eraf. En al hebben we veel geplant in de borders, er moet nog echt wat bij: ridderspoor, vingerhoedskruid kattenkruid, nieuwe lavendel en bieslook in de kruidenhoek; alles waar hommels en bijten verzot op zijn. De citroenmelisse waar ik heerlijk verfrissende thee van trek, is nu nog groen, het wachten is op de witte bloemetjes waar hommel en bijtje naar hartenlust in tekeer kunnen gaan, klinkt dat lief of niet?

Maar die hommel telling, het is eigenlijk ‘kontjes kijken’, want de hommel herken je aan de kleur van het achterlijf. Een tuinhommel heeft een wit achterlijfje, de aardhommel ook, om het makkelijker te maken. De steenhommel, die prachtig dikke zwartfluwelen, heeft een bruin/oranje achterste. En dan is er nog de akkerhommel: die wil je niet tegen komen want die heeft een grijsachtige kont met hier en daar wat haren! Een akkerhommel ga ik toch zeker niet tegen komen in mijn bijna geheel betegelde tuin? vraag ik mezelf onnozel af. In dat geval hoef ik al helemaal niet over weidehommels te beginnen, daarvan heb ik trouwens ook even de beschrijving niet paraat.

Hoe dan ook, de ecologische en biologische balans mag in de Vinex wijk met betegelde tuintjes dan misschien onrustig verstoord zijn; mijn eigen balans is helemaal terug. Mijn tuin is een rustpunt geworden, ik heb er niet eerder zo van genoten. De luxe om even tussen mijn muren vandaan te komen en onder die naakte hemel te zijn, wanneer ik maar wil: ik hoef alleen mijn tuindeur te open te zetten.

Dus ik ga in mijn tuintje doen wat ieder ander elders vandaag ook zeker zal doen. In een luie stoel kontjes kijken met een drankje binnen handbereik: citroenmelisse met honing…